Badanie integracji sensorycznej odruchów wczesnodziecięcych oraz przetwarzania i odbierania bodźców poprzez zmysł wzroku, słuchu, węchu, smaku, równowagi i dotyku.
W zależności od wieku dziecka oraz jego możliwości diagnoza może obejmować następujące czynności:
- rozmowa z rodzicami lub opiekunami – omówienie przyczyn, dla których dziecko zostało zgłoszone na diagnozę, wywiad dotyczący rozwoju dziecka w obszarze ruchowym i przetwarzania zmysłowego od pierwszych dni życia.
- ocena zachowania dziecka w gabinecie – nawiązywanie kontaktu wzrokowego i werbalnego, współpraca i wykonywanie poleceń terapeuty.
- ocena rozwoju odruchów niemowlęcych i integracji odruchów wczesnodziecięcych
- badanie równowagi, balansowania ciałem.
- ocena płynności, sprawności i poziomu aktywności ruchowej.
- znajomość stron (prawa-lewa), poczucie kierunku, orientacja w schemacie ciała.
- badanie poziomu napięcia mięśniowego.
- badanie układu ruchu w obrębie głowy, szyi, rąk, nóg, dłoni, stóp, miednicy i kręgosłupa.
- ocena reakcji na wykonywanie zadań wysokościowych (wejście na drabinkę, schody).
- ocena reakcji związana z zabawą na huśtawce.
- ocena prawidłowości przetwarzania zmysłowego i reakcji na bodźce.
- prawidłowy chód, poruszanie się po wyznaczonej linii, pokonywanie toru przeszkód, skok przez przeszkodę, rzucanie i łapanie piłki, celność, skakanie i stanie na jednej nodze, wchodzenie i schodzenie ze schodów.
- funkcjonowanie emocjonalne.
Diagnoza SI dostosowywana jest do aktualnego poziomu rozwojowego człowieka. Jej przebieg wygląda inaczej wobec niemowląt, dzieci, młodzieży czy dorosłych. Narzędziami wspomagającymi proces diagnostyczny są testy południowo-kalifornijskie oraz testy diagnostyczne wg. J. Ayers (stosowane od 4 r.ż.)