Diagnoza
logopedyczna

Obejmuje ocenę prawidłowości w oddychaniu, budowy i funkcjonowania narządów artykulacyjnych prowadzeniu rozmowy oraz słyszeniu i rozumieniu mowy. W zależności od wieku dziecka oraz jego możliwości logopeda wykonuje następujące czynności:

  • rozmowa z rodzicami lub opiekunami – omówienie przyczyn, dla których dziecko zostało zgłoszone na diagnozę, wywiad dotyczący rozwoju narządów artykulacyjnych i funkcji mowy u dziecka.
  • badanie prawidłowości budowy narządów artykulacyjnych
  • badanie sprawności narządów artykulacyjnych – cmokanie, wysuwanie i chowanie języka, nadymanie policzków, wciąganie powietrza nosem i wypuszczanie ustami, uśmiechanie się przy zaciśniętych zębach, wodzenie językiem po zębach, wargach i policzkach, unoszenie języka.
  • badanie funkcji połykania
  • badanie wędzidełka, podniebienia miękkiego i twardego oraz zgryzu.
  • badanie oddechu – w jaki sposób dziecko nabiera powietrze, rytmiczność oddychania, czas trwania fazy wdechu i wydechu.
  • badanie ruchomości żuchwy.
  • orientacyjne badanie słuchu i pamięci słuchowej
  • badanie słuchu fonematycznego (umiejętności różnicowania, identyfikacji, analizy i syntezy głosek)
  • badanie kinestezji artykulacyjnej (właściwe ułożenie narządów mowy względem poszczególnych głosek)
  • badanie płynności i prozodii mowy (rytm, melodia, akcent)
  • ocena rozumienia poleceń
  • ocena funkcji mowy – umiejętności nawiązywania i prowadzenia rozmowy, formułowania wypowiedzi spójnych gramatycznie i logicznie, budowanie zdań prostych i złożonych, prawidłowa realizacja głosek.
  • ocena umiejętności czytania i pisania.

W zależności od wieku dziecka logopeda dobiera właściwe narzędzia i techniki diagnostyczne oraz dostosowuje poziom badania. Warto pamiętać, że diagnostyka logopedyczna jest bardzo szerokim zagadnieniem – na każdym etapie rozwojowym (niemowlę, dziecko, nastolatek, dorosły) jej przebieg wygląda inaczej.