10 przykładów, w których warto zastosować kinesiotaping w logopedii (plastrowanie)

 

Widzieliście magiczne, kolorowe plastry u sportowców?

 

Wiecie, że pomagają one nie tylko sportowcom, ale są przeznaczone dla każdego człowieka?

 

Wiecie, jak bardzo mogą one pomóc naszym dzieciom?

 

Dzisiaj będzie o jednej z moich ukochanych metod pracy, o kinesiotapingu w logopedii. Plastrowanie, tak szczególnie przeze mnie docenione, jest niezwykle skuteczną metodą wspomagającą pracę terapeutyczną. Na pewno niejednokrotnie widzieliście ludzi (pewnie głównie sportowców) z kolorowymi taśmami na ciele. Ta metoda jest dostępna dla medyków, fizjoterapeutów, ale również dla logopedów. Ja, moi pacjenci i rodzice pacjentów obserwujemy, że plastrowanie przynosi naprawdę rewelacyjne efekty. Jego główną zaletą jest ciągła stymulacja obszaru, na który został przyklejony plaster, nawet po opuszczeniu gabinetu logopedycznego! Co więcej, dobre zastosowanie plastrów i kreatywność terapeuty powodują, że kinesiotaping może być uniwersalną metodą, wykorzystywaną w terapii różnorodnych zaburzeń.

 

Co takiego robią plastry?

Poprawiają i stabilizują napięcie mięśniowe oraz wspomagają zmysł czucia (prioprocepcja). Dzięki temu mięśnie i ścięgna w obrębie twarzy łatwiej poddają się pracy terapeutycznej i szybciej regenerują.

10 przykładów, w których warto zastosować kinesiotaping w logopedii (plastrowanie)

  1. obniżone napięcie mięśniowe, a co za tym idzie osłabiona praca mięśni artykulacyjnych/ osłabiona praca mięśni artykulacyjnych (np. u pacjentów z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym, z zespołami genetycznymi, z dyslalią wieloraką, po podcięciu wędzidełka podjęzykowego itd.)
  2. nadmierne ślinienie (np. u pacjentów po udarach, wypadkach komunikacyjnych, z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym, z zespołami genetycznymi, z zaburzeniami uczucia w okolicy orofacjalnej, z obnizonym napięciem mięśniowym itd.),
  3. obrzęki i zaburzenia przepływu limfy (po wypadkach komunikacyjnych, urazach itp.),
  4. niespionizowany język,
  5. seplenienie międzyzębowe i boczne,
  6. bruksizm (zgrzytanie zębami),
  7. spastyka i zaburzenia w pracy stawu skroniowo-żuchwowego, brak stabilizacji żuchwy (np. u pacjentów z SLA, po udarach, po wypadkach komunikacyjnych, z MPD)
  8. zaburzenia funkcji prymarnych: oddychania, połykania, żucia itp. (np. u pacjentów po udarach, porażeniach nerwów czaszkowych, po wypadkach komunikacyjnych, z zespołami genetycznymi, z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym…),
  9. porażenia nerwu twarzowego,
  10. wspomaganie w znoszeniu bólu.

 

! Aby plastrować, należy ukończyć szkolenie! Istotna jest również jakość taśm, które zastosujemy (ich elastyczność, jakość kleju i, wbrew pozorom, kolor).

 

Jeśli jesteś terapeutą i interesuje Cię udział w szkoleniu kliknij ten link http://poradniaalter.pl/elastyczny-terapeutyczny-taping-logopediineurologopedii-podejscie-esther-de-ru/

Czytaj także:

 

 

Autor: Sandra Daniluk-Nowak

Neurologopeda specjalizujący się w karmieniu terapeutycznym i usprawnianiu aparatu artykulacyjnego u osób z dysfunkcjami OUN, prowadząca warsztaty dla rodziców i terapeutów, nauczyciel polonista, terapeuta ręki, koordynator ds. szkoleń w Alter

 

Skontaktuj się z nami!